Voor wie net als J.C. Bloem soms wat droefgeestig is, heb ik een troostrijke (?) mededeling: hij had ook opgewekte momenten. Al waren die soms maar vier regels lang. Zijn gedicht „Voorjaar” gebruikte ik voor onze lentewens.
De zon brak door de barre voorjaarslucht.
Plotseling kantelde er een vogelvlucht.
Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw.
Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.
Het kwatrijn van Bloem heeft wel iets van een haiku, al is de vorm anders. Dat ik net de „Japanse” bindwijze had geleerd, kwam goed uit.
Bij deze manier van boekbinden wordt oorspronkelijk vrij dun papier gebruikt. Dat wordt aan één zijde bedrukt en dan dubbelgeslagen, met de bedrukte kant naar buiten. De „losse” uiteinden van de vellen worden aan elkaar genaaid en komen dus aan de kant van de rug. Vaak gebruik ik wat zwaarder papier voor mijn kaartjes, maar dat kon hier dus écht niet. Voor een mooie afdruk probeerde ik nog 120 grams fotopapier, maar dat was te stug voor zo’n klein boekje.
Aan de andere kant, ik gebruikte hier geen felle kleuren dus fotopapier was niet per se nodig, en het 75 grams flutpapier van de HEMA bleek wonderwel geschikt. Verder bleef het boekje ook heel eenvoudig, zonder harde band. Voor het binden viste ik groen borduurgaren uit één van Corries voorraaddozen.
Op de voorpagina drukte ik drie rode stipjes mee, om aan te geven waar de gaatjes voor het garen moesten komen. Ik had een kartonnen mal gemaakt om de velletjes gelijk te leggen. De gaatjes prikte ik vóór met mijn boekbinderspriem.
Met die voorgeprikte gaatjes was het boekje makkelijker te naaien. De mal kwam nu ook weer van pas, evenals een gewicht om het schuiven tegen te gaan. En ja, je ziet hieronder een krukje op mijn bureau staan; zo had ik een prettige werkhoogte voor al die boekjes.
Achteraf bleek dat ik wat ál te zachte kleuren had gebruikt: één van mijn zwagers vond de eerste regel / tweede bladzijde, in verlopende tinten geel op lichtblauw, nauwelijks te lezen. Andere eigenaars van oudere ogen klaagden niet, maar ze zullen ook wel moeite hebben gehad …