Onze vriendin Hanny Migchelbrink, uit Groningen, is meubelmaakster. Een jaar geleden heb ik haar gevraagd een kast voor me te maken waar ik mijn vellen papier en mijn grafische boeken in kwijt kon. Het oorspronkelijke plan was, dat ze voor de deuren vier bestaande luiken zou gebruiken, die mijn moeder twintig jaar geleden had beschilderd.
In de spiegel zie je Hanny.
De kast komt boven te staan, op mijn werkkamer, dus op 19 januari 2019 heb ik het trapgat opgemeten, en een proef gedaan met een enorme kartonnen doos. De doos, dus ook het kastdeel voor de boeken, kon naar boven. Oef!
Intussen had Hanny, geïnspireerd door mijn moeders vogels, iets voor zichzelf gemaakt: een doos om haar schuifmaat in op te bergen. Op 20 januari appte ze onderstaande foto’s.
Ik was overdonderd.
Terwijl Hanny nog moest uitrekenen wat de kast ging kosten, had ik haar reiger al op mijn telefoon gezet, als achtergrondfoto. En toen ze het bedrag noemde (hoog, vond ze zelf, maar volgens mij viel het best mee), antwoordde ik dat het misschien nog wel duurder werd. Ik vroeg haar wat ze vond van het idee om de vogels als inlegwerk op de deuren te maken, met de oorspronkelijke schildering aan de binnenkant. Daar moest ze wel even over nadenken, want tot dan toe had ze alleen kleine kistjes ingelegd.
Maar natuurlijk wilde ze wel. Ze werd steeds enthousiaster, en heeft (voor bijvoorbeeld vleugels van de de kolibrie) zelfs hout uit Costa Rica gebruikt. Ook heeft ze gelukkig de nodige vrijheid genomen: zo heeft ze de vogels verkleind en deels opnieuw getekend. En een zon toegevoegd met mijn moeders monogram erin. Binnenkort komen Hanny en Juul de kast brengen — ik kan haast niet wachten. We gaan wel een bezoekregeling treffen, want Hanny kan maar met moeite afscheid nemen van haar meesterstuk!
Foto’s van het eindresultaat houd ik nog even achter, die post ik in februari.
Wat geweldig leuk. En ook hoe dit plan tot stand kwam