„Hoe kom je derop!?” en „Hoe verzin je het!!” was op 18 september de vraag. Akkoord, een doosje voor herfstgedachten is misschien wat vergezocht. En bewerkelijk.
Een eerste idee (voor een kaartje, of voor wat dan ook) is niet altijd even praktisch — zegt de man van de ingewikkelde wenskaarten. Maar helaas, het is waar: voor het zomerkaartje moest ik een en ander versimpelen, en voor deze herfstwens zelfs nog meer. Wat ik had bedacht was een bruin ribkartonnen doosje dat leek op een hersenpan, met „vakjes” in de vorm van een doolhof, en daarin wellicht wat wattenpluisjes. Er moest ook een geluidscollage komen, maar het werd te duur om een mp3-speler met speaker mee te sturen; daarom zette ik het geluidsbestand op een webpagina, waar de ontvangers van de herfstwens konden afspelen. Hieronder een schets van de eerste versie, met wat ideeën voor de collage.
Het eerste testexemplaar heb ik niet eens voltooid. Het bleek meteen al moeilijk te realiseren, nauwelijks netjes in elkaar te zetten, en daardoor uitzonderlijk arbeidsintensief, zelfs voor mijn doen! Jammer, het was leuk geweest — maar niet getreurd, er waren nog andere mogelijkheden. Hieronder enkele voorstudies: het idee van de doolhof heeft plaatsgemaakt voor de „leetle grey cells” (al heeft Hercule Poirot hier verder niets mee te maken). Het doosje links is uit één stuk gevouwen; voor het snijwerk was een stansmachine beter geschikt geweest dan een snijmesje. Het middelste doosje was eenvoudiger, met een los dekseltje en een losse valse bodem; nog steeds te veel gedoe voor een oplage boven de 10.
Uiteindelijk heb ik bij Vendrig (waar ik ook al eens jute zakjes vandaan had) een pak A6-doosjes besteld; die zijn heel simpel te vouwen en best stevig. Voor elke valse bodem had ik het deksel van een extra doosje nodig.
De geluidscollage was een hoop werk, deels doordat ik Adobe Audition nog niet kende, deels doordat ik een muggenzifter ben. De webpagina met de collage, alleen toegankelijk voor de ontvangers van het doosje, werd door slechts enkelen bezocht, ondanks de gemakkelijke(?) QR-code. Jammer. Misschien is dit doosje voor herfstgedachten (behalve vergezocht en bewerkelijk) ook een beetje onbegrijpelijk geworden. Of hadden de meeste ontvangers al genoeg inspiratie van zichzelf? Dat is natuurlijk weer positief!
Om de vragen bovenaan dit verhaal te beantwoorden: de inspiratie kwam van mijn week bij Buitenkunst:
- Bij Hans Frings’ workshop „kARTon” hebben we veel met ribkarton gewerkt;
- Phil Mills gaf een workshop getiteld „Airwaves”, waarbij hij op zijn beurt was geïnspireerd door de signature tunes van radiostations en de geheimzinnige „number stations”;
- Sommige deelnemers aan „Affiche als statement” van Sarah Charalambides bleken heel vrij te zijn in hun materiaalgebruik (hoogpolig tapijt en pindakaas, gelukkig niet in hetzelfde affiche).