Huwelijk (1)

Foto’s: Ageeth Hummeling ^★

„Wat? Gaan jullie trouwen?” En daarna: „Waren jullie nog niet getrouwd dan?” of „Waarom nu nog?” Daar gaan we nu niet op in. Maar vrijdag 21 april was een prachtige dag.

Het trouwkaartje in een vorig bericht was voor onszelf, de „Save the date” om precies te zijn. Dat was dus waarom er zo lang niets nieuws op deze plek stond: we waren veel te druk met de voorbereidingen. Nu de Grote Dag is geweest, is er weer ruimte en tijd om wat te publiceren. Winter- en lentekaartjes hebben we overgeslagen, ten gunste van uitnodigingen voor ons eigen feest. We hebben genoeg vrienden en familieleden uitgenodigd om er flink wat werk aan te hebben. 😉

In juni (2022) wilden we de trouwlocaties op onze shortlist gaan bekijken. We hadden afspraken gemaakt, en toen kwam ik terug van Oerol en voelde ik me wat grieperig. Waarom ik die coronatest heb gedaan weet ik niet, misschien voelde het toch wat anders dan een gewone griep of misschien was ik toch niet zo gerust op dat tjokvolle muziekcafé op Vlieland, maar het was raak, het minimale streepje was evengoed een streepje. Locatietour afgezegd, gewacht tot Corrie ook corona had gehad (het viel bij ons beiden behoorlijk mee), en dan maar later afgesproken. Ik had het idee dat we wel iets met een (huwelijks)bootje zouden kunnen doen, dus er zat ook een partyboot tussen. De andere locaties waren ook niet verkeerd, maar het werd uiteindelijk een boot op de Vecht, waar je terecht kon met een rolstoel (geschikte WC, lift naar de salon), en waar ze ook glutenvrij en vegetarisch eten konden verzorgen, want dat waren essentiële punten voor onze gasten.

De vooruitnodiging werd dus een bootje, en de definitieve uitnodiging had aan de buitenkant een waterkaart. Het was een blinde kaart (alleen de boeien droegen nog een naam), maar er was één gast die wist uit te vogelen dat het in de buurt van Vlieland was – bravo, Taiga!

Al die voorbereidingen als je gaat trouwen, wat leuk allemaal, en ook wat veel! Tegen het einde van het jaar draaiden we alleen nog maar rondjes. Vrienden van onze oudste zoon hadden er een weddingplanner bij gehaald die ze uitstekend was bevallen, dus die mailden wij ook maar eens. Nou, Kim heeft ons er geweldig doorheen geleid. Dingen die je niet mocht vergeten („het wordt nu wel tijd voor de trouwjurk, anders is die niet op tijd klaar”) en waar je niet eens aan had gedacht (de erehaag toen we de kerk uit kwamen, de fotosessie na het gemeentehuis), terwijl ze soepel in het schema paste wat we zelf hadden bedacht (lunch, het feest openen met een lied in plaats van een dans, het dankjeboekje voor de vertrekkende gasten), en wat de gasten hadden aangeleverd (een door Ineke voorgedragen levensloop, een felicitatiegedicht van Annet). Veel hebben we zelf geregeld, en dat was ook fijn, maar op onze trouwdag konden we alles loslaten.

Het dankjeboekje (waarin van alles verkeerd gaat, de bruid de loopplank mist en in het water valt, maar het toch nog een mooie dag wordt):

En als je het nog niet wist: leporello’s zijn cool!

^★ Portfolio’s van Ageeth Hummeling:
– Portretten
– Events
– Bruiloften