Voor het Hemelvaartweekend nodigt Buitenkunst altijd een bijzondere gast uit. In 2025 waren dat Hermine Deurloo (mondharmonica) en Anton Goudsmit (gitaar) met acteur John Buysman. De laatste las en zong enkele gedichten uit het door hem samengestelde bundeltje Lente. Wij waren blij er bij te zijn. Het bundeltje lag bij de administratie, en wij namen een exemplaar mee. Één van de gedichten, Waar ik naar verlang vandaag van Jo Govaerts, begint zo:
Waar ik naar verlang vandaag
een frisse zomerjurk te dragen
met blote schouders, een uitgesneden
hals en rug en vooral goed
los om de heupen
Een luchtig, zomers gedicht (sensueel maar niet broeierig). Corrie moest mij vertellen wat toch voor de hand lag: dit moest de zomerwens worden.
Ja maar, dan moet het wel op een jurk worden afgedrukt. Hoe doe je dat? Zeefdrukken? Of kun je stof bedrukken met je inkjetprinter? Google vond op diverse quiltingwebsites een bruikbare methode. Kennelijk wil men ook wel eens een lapje met een foto in een quilt verwerken, en dan gebruikt men freezer paper. Dat is papier met aan één zijde een dun laagje plastic. Je legt de stof met de te bedrukken kant naar beneden, daarop het freezerpapier met de plasticzijde naar beneden, en je strijkt dan op stand 3 (katoen – linnen) het papier op de stof. Knip het resulterende laminaat op de juiste maat voor de printer, en het kan worden bedrukt. (Ik merkte later wel dat de hechting niet heel stevig is, en heb de randjes nog eens extra vastgestreken.)
Mooi dat het kan, dacht ik, maar laat ik het toch maar even testen. In Oud-Maarsseveen is een quiltshop, Vlijtig Liesje, en die bleek freezer paper en een enorm assortiment aan stoffen te hebben. Ik kwam thuis met een stuk papier en twee stukken dunne stof met elk een wit-op-wit bloemetjespatroon. Kleur leek me niet handig vanwege de leesbaarheid van de tekst.
Eenmaal thuis ging ik uitproberen wat de beste maat was voor een rokje met een gedicht. (Een jurk leek me niet uitvoerbaar — vanwege de oplage van 34, maar toch vooral vanwege mijn naai-skills.) Eerst schetste ik de rok (een halve cirkel-met-gat) en het gedicht op papier, daarna in Illustrator, maar uiteindelijk toch maar in Photoshop. De patronen van de stofjes scande ik in om te gebruiken in een proefje op papier.
Toen ik de tekst direct op stof afdrukte, bleek het resultaat toch was saai. Ik besloot het gescande wit-op-wit-patroon van één van de stofjes te gebruiken, maar dan in blauw. Dat werkte beter. Bovendien bleek het handiger om op de gladde kant van de stof te printen, en omdat ik zelf een patroon drukte ging ik effen stof gebruiken.
Intussen had ik bedacht dat het rokje een label nodig had, waarop de zomerwens zou komen, en de maat en het wasvoorschrift natuurlijk.
Na deze experimenten was ik klaar voor productie. Bij Vlijtig Liesje kocht ik een paar meter freezerpapier en dunne witte stof, en ging aan het knippen, strijken en printen. De stof knipte ik in vorm uit, en trok ze daarna pas van het papier. Tenslotte gingen we buiten aan de tuintafel in het warme lentezonnetje de rokjes naaien. De tailleband en de zoom ontbraken, dat zou te moeilijk worden.
Vrolijke en enthousiaste reacties waren ons deel. Dat was erg fijn, maar de lat komt zo wel weer hoog te liggen … 🙂