– september 2019 –
Waarom ben ik in 2019 opeens gestopt met mijn seizoenskaartjes? In 2018 had ik een heuse LZHW-serie verzonden, „De Seizoenen” van Ivo de Wijs als groeidiamant. Was alles met deze tekst afgerond? Was er niets meer te zeggen?
Lente, zomer, herfst en winter 2018: lente, zomer, herfst en winter van Ivo de Wijs
Lente 2019: niks.
Zomer 2019: niks.
Maar na een periode van verwaarlozing heb ik toch weer een herfstkaartje gemaakt, met „Vrienden zijn als bomen” van de Belgische priester Eugeen Laridon. Het gedicht hing bij de ouders van mijn goede vriend Laas aan de muur – op het toilet, altijd een goede plek voor beschouwing. Pas toen ik bezig was het kaartje te maken drong het tot me door hoe toepasselijk de tekst was, na driekwart jaar stilte.
EDIT: Ook eind oktober heb ik weer een bescheiden productie gedraaid, een kaartje ter gelegenheid van Allerzielen; maar daarover heb ik het misschien een volgende keer.