In het zonnetje

zomer 2022

Ik houd van mooi papier, maar uiteindelijk zijn alle soorten papier me even lief. Enveloppen van moerbeipapier, mat en glanzend fotokarton, pergamijnpapieren loonzakjes, bruin pakpapier, zwart karton, ze hebben allemaal hun charme en hun nut. Krantenpapier kan ook geweldig zijn, het is lekker scheurbaar, en natuurlijk o zo krantig! Als je een advertentie of een serieus artikel wilt versturen, wint krantenpapier het met een riem afstand van hagelwit inkjet.

Vandaar dat één van de resultaten van het Hemelvaartweekend bij Buitenkunst, een recensie, op dit goedkope spul moest komen. Ik had nog vijf ongeschonden vellen van 50×65 cm liggen (plus één gehavend en vergeeld vel voor wat proefdrukjes), en dat kwam goed uit, want tijdens mijn midweek Oerol had ik kennelijk Corona opgelopen – een bezoek aan Swaak aan de Oudegracht zat er dus niet in. (Intellectuele arbeid ook niet, maar gelukkig heb ik tegenwoordig collega-developers, zodat je eens iets van elkaar kunt overnemen – dank je wel, Sus, voor het inchecken van mijn code.)

gelig – te licht

Vlak voor mijn Coronaval had ik mijn recensie een geloofwaardige lay-out gegeven, en tijdens de daarop volgende gammele dagen drukte en scheurde ik h-e-e-l r-u-s-t-i-g 38 exemplaren. Het papier was echter nog wat licht van kleur, ver verwijderd van de mooie gelige teint van de laatste proefdruk.

Voor het “oud maken” van papier stuurde Google me van koffie naar thee naar lucifers (brandende!), maar mijn papier was al bedrukt, en het was dun, en ik had maar 38 exemplaren, dus spelen met water of vuur leek me te riskant. Maar de zon scheen: er was nog een andere mogelijkheid. Krantenpapier bevat cellulose (het is niet houtvrij), waardoor het onder invloed van licht en lucht op den duur verkleurt. Met het mooie weer van donderdag kon ik het werk wel uitbesteden aan de zon. De oude tuintafel lag al snel vol met recensies, die héél langzaam donkerder werden en die ik af en toe keerde, als waren het crêpes.

krantenpapier bakken – inderdaad bij de papierbak

Ik kan je wel zeggen, krantenpapier bruint niet snel, maar het eindresultaat kon er toch mee door, net een tint donkerder dan “zo goed als nieuw”.

Nieuwsgierig naar de recensie? Die ging over de toekomst. Andere deelnemers van de workshop hadden ook originele (mooie, en geestige, en aangrijpende) recensies geschreven, over opbergkratjes, bomen, en andere zaken die nooit worden gerecenseerd; het was een interessante Hemelvaart-vrijdag geweest.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d