Deze dagboeknotitie van Henry David Thoreau moest wel een herfstwens worden:
Live in each season as is passes;
breathe the air, drink the drink, taste the fruit,
and resign yourself to the influence of each.Leef in elk seizoen terwijl het voorbijgaat;
adem de lucht in, drink de drank, proef de vruchten,
en leg je neer bij de invloed ervan.
Een beetje rust en minder jagen kan immers geen kwaad, nu of in 1853.
Weer eens een andere techniek: sjabloon, het kleine broertje van zeefdruk. Dat het sjabloondruk werd, kwam mede door Jeanet Kingma, van wie ik mooi werk zag op de grafiekbeurs in Den Bosch, op 27 mei.
Het was heerlijk om deze leporello vol positieve berusting te maken; hij ging eind september de deur uit.
Een week later pleegde Hamas aanslagen in Israël, met verschrikkelijke gevolgen.
Zo veel haat en onmenselijkheid van beide kanten, zo veel onschuldige slachtoffers, zo veel onwil om te stoppen, berusting paste hier niet. Corrie kreeg een boekje van Amos Oz te leen: Hoe genees je een fanaticus. In één van de twee essays citeert hij Yehuda Amichai:
Waar we gelijk hebben kunnen geen bloemen groeien
Het citaat komt uit het gedicht De plek waar we gelijk hebben. Net zoals anderhalf jaar geleden moest ik daar iets mee. Ik vond een Nederlandse vertaling van het gedicht, en wilde daarmee een poster voor op onze deur maken, en een kaart om te versturen. Soms weet ik meteen hoe het moet, maar dit ontwerp was lastiger.
In plaats van alleen het fragment uit Oz’ essay werd het toch het hele gedicht, en tekst en titel heb ik ingepast in twee forten, later de broeken van twee tegenstanders, met tussen hun schoenen een verwelkt bloemetje.
Later heb ik mijn Typelogische vriendinnen er nog bij betrokken; die kwamen met goede opmerkingen.
Uiteindelijk droegen twee verkokerde mannetjes het gedicht:
(ik heb hem laten drukken, want onze printer was kapot)
